Sana ithaf.

 

                                                                                                                                 8 Kasım 2023

Bu berbat hislerin temeli ne? Nerede ne zaman bu hisler içime yayıldı tam olarak bilemiyorum. Hesaplamaya kalkıyorum sadece, diyorum okul açılalı cok fazla olmadı, o zaman bu duygular uzun vadeli değil... o zaman neden bu kadar güçlü? Sürekli zihnimin oyunlarına yeniliyorum; kabullenmek istemiyorum, kabullenmek için can atıyorum. Düşünmemek için çıldırıyorum, düşünmezsem ölecekmişim gibi… ben seni seviyor muyum yoksa sadece bir etkilenme mi… hangi seçenek daha mantıklı olanı peki? Seni görünce kalbim sanki günde otuz bardak kahve içmişim gibi oluyor. Sanki düşüp bayılıverecekmişim gibi bir his. Başım dönmüştü mesela ilk ortak derste, sanki başımdan aşağı hem kaynar hem buz gibi bir kova su dökülmüş gibi sırılsıklam ıslanmıştım. Arkadaşım ‘iyi misin?’ diye sormuştu durup dururken. Ödüm kopmuştu birisi daha seni benim gördüğüm gibi görecek diye.

Bayılıvermek kelimesini sistem kabul etmiyor. Böyle bir durum yok demek istiyor herhalde. Ama var, emin olabilirsin. Nereden biliyorsun diye sorma.

Deli miyim yoksa canım mı sıkılıyor? Halbuki hayat yoğun canımın sıkılması için vaktim yok. Ama dün senin o ortak dersi alttan almadığına ve aynı dönemde olduğumuza emin olunca, tabii bu da uzun bir durum, yoklama listesinin fotoğrafını çektim. Döner dönmez iki tur bütün isimleri sorguladım sosyal medyada. Bir isim buldum ama o kadar emin değilim ki buraya yazmaya korkuyorum. O yüzden şimdilik sen; sensin.  Nasıl öğrendin dersen aynı dönemden olduğumuzu; haftada bir gün daha seninle  ortak dersimiz varmış. Konferans salonuna başka bir dersten geldiğim için biraz geç girmiştim. En arkalara doğru ilerledim, arkadaşımın yanına oturdum, ona doğru başımı çevirdim ve işte o an: seni gördüm! Tabii benim midem ve kalbim bir sarsıldı, seni her gördüğümde olduğu gibi… sonrası farkındalık anıydı. Sonra bir delilik geldi, arkadaşımın ne yaptığımı anlayamadığı bakışları altında yoklama listesinin fotoğraflarını çektim. Artık ismin benim elimde, kaçışı yok ama acaba hangisi sensin; bunu bilememek çıldırtıcı tahmin edersin ki.

Artık hazırlanmam gerek. Bu akşam bir arkadaşımla planlarım var. Ama buraya bunları sanki sen okuyacakmışsın gibi yazmak içimi bir tık rahatlattı. Sanki bir yerlerde beni dinliyormuşsun gibi.