SONU OLMAYAN DÖNGÜLER.

 9 Kasım,24.

cumartesi.

Sonu olmayan döngüler var. İşin içinden çıkamadığın. Biliyorsun hiç kimsenin günahı yok. Ama bir suçlu aramaktan kendini alamadığın şeyler var. Çünkü kalbini temizlemen gerek. Kalbini susturman gerek. Yorucu bir döngü bu. Ama pek de bir şey yapamıyorsun. Gücünü kazanmak için hiç değilse bir şekilde devam edebilmen için.

 

Biliyorum yoruldun. Kimseye açıklayamadığın kesif bir sancı bu. Eksik olan bir şeyler var. İçinde tam olmayan ve nasıl tamamlanacağını bilmediğin eksik şeyler. Arıyorsun, aramaktan da yoruluyorsun işte. Bekliyorsun. Ama beklemek de ayrı bir yorucu. Sadece bu eksikliğin gitmesi gerek bir şekilde? Ya bir gün kalbindeki eksiklikler tamam olursa? Bilmiyorsun, olmazsa? İnsanoğlu bilinmezlikten nefret eder. Bu yüzden bir şeylerin etrafında çırpınır durur. Çırpınıyorsun sen de. Yoruldun ama işte. Birilerinden medet umuyorsun. Kalbin yeni duyguları deneyimlediğinde bir umut diyorsun medet umuyorsun. Sonra onlar da yarım bırakıyor seni. Sonu hüsran. Aradığın şey o değilmiş. Neyi aradığını bilmeden aramak bu. Evet arayan bulamaz ama bulanlar arayanlardır derler, bilirsin. Sen henüz bulanlardan değilsin. Evin yolunu bulamadın. Yorgunsun, ama aramaktan da kendini alamıyorsun. Bulamadın. İşte yine çaresizce o döngünün içinde buldun kendini.

Duman- Aman Aman 🎵

Ş.