13 Kasım
Bugün hava yağmurlu. Bütün gün kesintisiz yağmur yağdı.
Ayrıca seninle ortak bir dersimizin sınavı vardı bugün. Sınav için değil ama
seni görebilmek için üstüme başıma ayrı bir özen gösterdim. Ama seni göremedim,
olsun. Geri dönerken otobüse binmek istemedi canım, şemsiyem vardı zaten.
Yolda bir kahve dükkanından kahve aldım, sonra seni düşündüm. İster istemez
zihnime doluyorsun zaten, ne yapayım? Acaba dedim; şimdi nerededir, o da kahve
sever mi? Sonra içim müthiş huzursuzlaştı. Artık o kadar da iyi hissetmiyorum.
Yurda geldim oda arkadaşım gidene kadar her şey çok güzelmiş gibi sohbet ettim,
güldüm. Sonra odada tek kaldım. Melankolik hissetmemek için ne yapmalıyım?
Senin ismini bile bilmemem içime dokundu. Tamam, evet; tanımlamalar o kadar da
önemli değil sonuçta seni görmem bile yeter. Bugün o da olmadı, bak!
Günün geri kalanını güzel geçirmek için planlar yaptım;
biraz sonra duşa girerim, şimdi dizi izleyeyim de kafam dağılsın. İzlediğim
filmde senle ben vardık; tamam artık dayanamıyorum, kimse yok zaten ağla
gitsin. Yüzüm gözüm şişti yine, yapacak bir şey yok; yüzünü yıka iyi gelir.
Tuvalete giderken bir arkadaşımla karşılaştım. Belli tabii neden ağladığımı
sordu, ağlamak isteyince sebep bulunuyor dedim. Diyecek bir şeyim yoktu ki!
Günün geri kalanını planlarım dahilinde geçirmeye çalıştım; saatler ilerledi derken zihnime eskilerden bir şarkı düştü:
‘Hani
bu dağların ardından, güneş doğmayacaktı
Hani
bundan başka şehirde, barış olmayacaktı
Sana
sarıldığım an, yağmur duracaktı.’
Dışarıda hala yağmur yağıyor. Artık hava karardı. Bir gün
daha bitecek, iyiyim. Yemek falan yedim sonra, yarınki sınava çalışmam gerek.
Belki seni de görürüm. Oda arkadaşım geldi diyor ki ‘düşünsene dışarıda
yağmurun altında sevgilinle el ele yürüyorsunuz.’. Bilmiyor ki; derdim var.
İyiyim ama ben, bunlar her zamanki şeyler. Sen günü bitirmeye bak.
illüstrasyon: Ilya Milstein
.jpg)
.jpeg)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder